Zicht op het sociale leven van vogels met geautomatiseerde radiotelemetriemethodes

Tot voor kort was het meestal niet mogelijk om kleine wilde dieren te volgen. Hoewel de vooruitgang op het gebied van trackingtechnologieën het nu mogelijk maakt deze dieren te volgen, zijn de analytische technieken voor het benutten van de gegevens die door deze technologieën worden gegenereerd nog niet ver genoeg ontwikkeld. Natuuronderzoekers maken steeds vaker gebruik van geautomatiseerde radiotelemetriesystemen, maar de grote datasets die door deze volgsystemen worden gegenereerd, worden nog niet genoeg benut.

Om dit te verbeteren, ontwikkelen de onderzoekers methodes om de informatie in de enorme datasets die door deze systemen worden gegenereerd, beter te kunnen gebruiken. Een primair doel van deze ontwikkeling is het minimaliseren van fouten in deze volgsystemen, zodat individuele locaties met hoge nauwkeurigheid kunnen worden bepaald door elke onderzoeker die deze volgsystemen gebruikt.

Voortgang (september 2023)

De onderzoekers zullen machine learning-technieken blijven inzetten en open access-werkwijzen ontwikkelen om deze methoden algemeen beschikbaar en toepasbaar te maken. Naar verwachting zullen de eerste manuscripten binnenkort gepubliceerd worden. Daarnaast hebben de onderzoekers, als veldtest en gelegenheid om de methodes toe te passen op gedragsecologische vraagstukken, monogame vogels (grauwe buulbuul) en vogels met coöperatief broedgedrag (muisvogels) in Eswatini (voorheen Swaziland) alsook vogels met zeer dynamische sociale structuren onder voorspelbare omgevings- en klimaatomstandigheden (zebravinken) in Australië onderzocht. De onderzoekers bestuderen de sociale structuren van verschillende soorten dierengroepen om het belang van socialiteit bij deze soorten als ecologische adaptatie te achterhalen.