Terugblik
Onderzoek naar microbiële omzetting van PFAS
Onderzoekers van Wageningen Food & Biobased Research werken aan de microbiële omzetting van PFAS. Ook nemen ze adsorptie en oxidatietechnieken onder de loep om de ‘forever chemicals’ af te breken voor ze in het drinkwater terechtkomen. Daarnaast ontwikkelen ze een nieuwe detectiemethode met sensoren om PFAS in water aan te tonen. Dat bleek uit de presentatie van Norbert Kuipers, onderzoeker bij Wageningen Food & Biobased Research, tijdens het SKIW-symposium.
De huidige technologieën om PFAS af te breken zijn vooral gebaseerd op adsorptie en destructie, gaf Kuipers aan. De Microbial Cell Factories groep onderzoekt de potentie van het toepassen van microbiële afbraak voor het saneren van PFAS-bevattende afvalstromen. Chemicaliën die in het milieu terechtkomen geven micro-organismen de kans om deze verbindingen te gebruiken om te groeien. Micro-organismen passen zich snel aan en kunnen groeien op substraten (voedingsbronnen) die ze, voor de aanpassing, niet hadden kunnen omzetten.
Microbiële afbraak PFAS
De expertisegroep onderzoekt dan ook de mogelijkheid om PFAS microbieel af te breken. Dat doen ze door organismen te vinden die PFAS kunnen omzetten en deze omzetting vervolgens te versnellen in een laboratorium setting. Daarnaast kijken de onderzoekers of ze de microbiële afbraak kunnen combineren met chemische methoden om zo deze ‘forever chemicals’ toch efficiënt te kunnen verwijderen uit bijvoorbeeld afvalwater, voordat PFAS in het milieu terechtkomt. Kuipers vertelde ook over de ontwikkeling van een sensor om PFAS in water te detecteren. Hier zijn al meerdere methodes voor, maar die kosten veel geld en vereisen een laboratorium en goed opgeleid personeel.
Snelle methode
Volgens collega-onderzoeker Aart van Amerongen van de expertisegroep BioSensing & Diagnostics van Wageningen Food & Biobased Research is er daarom een grote behoefte aan goedkopere, initiële screeningsmethoden om PFAS te detecteren. Milieulaboratoria en andere instanties zouden zo vaker tests kunnen uitvoeren om verontreinigingen eerder op te sporen. Tijdige detectie is uiteraard ook van belang voor consumenten die daardoor minder kans lopen op het innemen van PFAS-verontreinigd drinkwater.
Eiwitten
De voorziene PFAS-sensor is gebaseerd op enkele eiwitten die in bloed het schildklierhormoon transporteren. PFAS-moleculen verstoren deze binding. Daarvan zal in de test gebruik worden gemaakt om de aanwezigheid van deze moleculen aan te tonen. De methode is dus zeer geschikt om een eerste waarschuwingssignaal af te geven.
Dit artikel verscheen eerder op waterforum.net.